ဘယ္ေတာ႔ဘယ္ေတာ႔မွ ဇြဲမေလွ်ာ႔ပါနဲ႔

ဘယ္ေတာ႔ဘယ္ေတာ႔မွ ဇြဲမေလွ်ာ႔ပါနဲ႔
ခုခ်ိန္မွာ(၁၀)တန္းစာေမးပြဲၾကီးနီလာၿပီဆုိေတာ့ ဆယ္တန္းေၿဖၾကမယ္႔ ညီငယ္ညီမငယ္ေတြ အတြက္ ဇြဲနဲ႔ၾကိဳးစားခ်င္စိတ္ေတြေပၚလာေအာင္ စာေလးတစ္ပုဒ္ေရးခ်င္ပါေသးတယ္၊ စာေမပြဲၾကီး ကလည္းနီးလာ ေႏြဦးကလည္းေပါက္လာတယ္ဆုိေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ က်က္ထားတဲ႔ စာေတြမ်ား မရရင္ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ထဲမွာခံစား ရပါတယ္၊ ဒါက စာေမးပြဲေၿဖၾကမဲ႔ ညီငယ္ညီမငယ္ ေတြအတြက္ေၿပာတာပါ၊ စီးပြါးေရးေလာကထဲ၊ အလုပ္ခြင္ထဲေရာက္ေနၾကတဲ႔ ညီငယ္ညီမငယ္ ေတြလည္း တစ္ခါတစ္ခါ ကုိယ္အားစိုက္သေလာက္ မေပါက္ေၿမာက္ရင္ စိထဲကလိကလိနဲ႔ ကသိက ေအာက္ၿဖစ္ရပါတယ္၊ ဒါေၾကာင္႔ တကယ္လုိ႔မ်ား အဲဒီလုိခံစားေနၾကရမယ္၊ စိတ္ေတြေထြၿပားေ၀၀ါး ၾကမယ္ဆုိရင္ စိထဲအား႐ွိသြားေအာင္ မဟာဇနကမင္းသားအေၾကာင္းေလးကုိ ပထမ ဆုံးေၿပာၿပခ်င္ ပါတယ္၊
မဟာဇနကမင္းသားအေၾကာင္းကိုလူတိုင္းသိၾကပါတယ္၊ တိတိက်က်ၾကီးမဟုတ္ ေပမယ့္ ဇြဲနဲ႔ၾကိဳးစားတဲ႔မင္းသားတစ္ပါး၊ ေမခလာနတ္သမီးပင္လယ္ထဲကေနကယ္တင္ ခဲ႔တယ္ဆုိတာကိုေတာ့ သိၾကမယ္ထင္ပါတယ္၊ တကယ္ေတာ႔ မဟာဇနကမင္းသားရဲ႕ မယ္ေတာ္ဟာ မိထီလာၿပည္ၾကီးကုိ အစုိးရတဲ႔မင္းၾကီးအရိ႒ဇနကရဲ႕ မိဖုရားေခါင္ၾကီးပါ၊ ဒါေပမဲ႔ တစ္ေန႔ ညီေတာ္အိမ္ေ႐ွ႕မင္းသား ေပါလဇနကနဲ႔အထင္လြဲမွားကာ စစ္ၿဖစ္ၾကပါတယ္၊ ကံမေကာင္းအေၾကာင္းမလွေတာ့ အရိ႒ဇနက မင္းၾကီးစစ္ရႈံးပါတယ္၊ စစ္႐ႈံးေတာ့ ဟာဇနကမင္းသားရဲ႕မယ္ေတာ္ၾကီးဟာ ကုိယ္၀န္အရင္႔အမာၾကီးနဲ႔ သူ႕တုိင္းၿပည္ကေန ဆင္းရဲသားေယာင္ေဆာင္းၿပီး စမၸနဂုိၿပည္ကိုထြက္ေၿပးရပါတယ္၊ စမၸနဂုိကၿမိဳ႕ၿပင္ ဇရပ္ကေလးတစ္ခုမွာ အေမာေၿဖနားေနတုန္း ဒိသာပါေမကၡဆရာၾကီးနဲ႔ေတြ႕လုိ႔ အက်ိဳးေၾကာင္းေၿပာ ၿပတာနဲ႔ ဆရာၾကီးက သူ႔အိမ္ကိုေခၚသြားၿပီးေနထုိင္ခြင္႔ေပးပါတယ္၊ အဲဒီအိမ္မွာပဲ မဟာဇနကမင္း သားေလးကုိေမြးဖြားတာပါ၊ မဟာဇနကမင္းသားဟာ ေက်ာင္းေနေတာ႔လည္း မုဆိုးမသားဆုိၿပီး လူတုိင္းရဲ႕ အႏွိမ္ခံဘ၀နဲ႔ေနခဲ႔ရပါတယ္၊ ေနာက္ အ႐ြယ္ေရာက္လာမွ မယ္ေတာ္ကေၿပာၿပလုိ႔ မင္းေဆြ မင္းမ်ိဳးဆုိတာသိရပါတယ္၊ ဒါနဲ႔မိထိလာၿပည္ၾကီး ကုိ သြားခ်င္တယ္လုိ႔မယ္ေတာ္ၾကီးကုိေၿပာပါတယ္၊ မယ္ေတာ္ကခြင္႔ၿပဳတာနဲ႔ သမုဒၵရာၾကီးကုိကူူးခတ္သြားမဲ႔ ကုန္သည္သေဘၤာၾကီးနဲ႔ လုိက္သြားပါတယ္၊ တစ္ရက္မွာ သေဘၤာၾကီးက မုန္တုိင္းမိၿပီးေမွာက္ပါတယ္၊ ဒီအခ်ိန္မွာ သေဘၤာသားေတြအားလုံး အာ႐ုံေနာက္ ကုန္ပါတယ္၊ ႐ွိသမွ်ဘုရားေတြတသူက,တ၊ငုိသူကငုိ ေအာ္သူကေအာ္နဲ႔ သေဘၤာတစ္စီး လုံးဟာ ကမၻာပ်က္မတတ္ပါပဲ၊ ဒါေပမဲ႔ မဟာဇနကမင္းကေတာ့ တစ္ၿခားသူေတြလုိ မဟုတ္ပါဘူး၊ စိတ္ကုိၿငိမ္ေအာင္ၾကိဳးစားၿပီး အား႐ွိမဲ႔ေထာပတ္ေတြစားပါတယ္၊ အက်ၤီေတြပုဆိုးေတြကုိလည္း ေရေပၚ မွာေပၚႏုိင္ေအာင္ ေထာပတ္ေတြလူးပါတယ္၊ ေနာက္ ဘုရား တရား သံဃာ မိဘဆရာ အနႏၱငါး ၿဖာကို ရည္စူးကန္ေတာ့ၿပီး ဥပုသ္သီလ ေဆာက္တည္လုိက္ပါတယ္၊ ၿပီးမွ သမုဒၵရာထဲခုန္ခ်ၿပီး လက္ပစ္ကူးပါ ေတာ့တယ္၊ အဲဒီလုိကူးေနတာ မြန္းလြဲခ်ိန္ေက်ာ္သြားရင္ စားစရာေတြ႔တာေတာင္ သီလပ်က္မွာ စိုးတဲ႔အတြက္ ဘာမွမစားပါဘူးတဲ႔၊ ဒီလုိနဲ႔ (၇)ရက္ေန႔မွာ မဏိေမခလာနတ္သမီးနဲ႔ေတြပါတယ္၊ ေတြ႔ေတာ့ နတ္သမီးကဒီလုိေၿပပါတယ္“အိုလုလင္ပ်ိဳ ကမ္းမၿမင္လမ္းမၿမင္ ဤသမုဒၵရာ ေရၿပင္ၾကီး ထဲ ကူးခတ္ေနလုိ႔ အက်ိဳးရွိပါ႔မလား ခရီးေရာက္ပါ႔မလား” ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားၾကည္႔ရေအာင္ပါ တစ္ခါ တစ္ခါကိုယ္က ၾကိဳးစားေနေပမ႔ဲ႔ ေဘးပတ္၀န္းက်င္က မကူညီခ်င္တဲ႔အၿပင္ အၿပစ္ေၿပာခ်င္ၾကတယ္မို႔ လား၊ ဒီေကာင္အလကားပါကြာ ၀မရွိပဲ ၀ိလုပ္ေနတာ၊ ဆန္မ႐ွိပဲအစားၾကီးေနတာ စတဲ႔စကားမ်ိဳးေတြ နဲ႔ေလ၊ ဒီလုိေၿပာလုိ႔ တခ်ိဳ႐ွက္ၿပီးဇြဲေလွ်ာ့ သြားတဲ႔သူေတြ၊ ဒီေကာင္က စာသာက်က္တာ ဟုတ္တာလဲ မဟုတ္ပါဘူးကြာလုိ႔ အေၿပာခံရလုိ႔ လူေ႐ွ႕သူေ႐ွ႕ စာမက်က္ရဲလုိ႔ ပုန္းၾကက္ရတဲ႔သူ ေတြ႐ွိခဲ႔ဘူးတယ္ေလ၊ ဒါေပမဲ႔ မဟာဇနကမင္းကၾကေတာ့ ဒီလုိမဟုတ္ပါဘူး။ သတၱိ႐ွိ႐ွိနဲ႔ နတ္သမီးကုိ“အိုနတ္ သမီး ေယာက်ာၤးတုိ႔ရဲ႕လုံးလကား ေသခါမွေလွ်ာ႔ရမယ္မဟုတ္ပါလား၊ ယခုလုိ ၾကိဳးစားကူးခတ္ ေနလုိ႔သာ ငါးလိပ္မိေက်ာင္းေဘးဆုိးတုိ႔မွ လြတ္ကင္းၿပီး သင္နတ္သမီးကိုၿမင္ရတာ မဟုတ္ပါလား။ ကၽြႏု္ပ္သည္ ေဆာက္တည္ထားေသာသီလပင္မပ်က္ေသးပဲ အနေႏၱာအ နႏၱငါးပါးရဲ႕ ဂုဏ္ေက်းဇူးေၾကာင္႔ ယခု(၇)ရက္ေန႔တုိင္ေအာင္ ၀ီရိယအက်ိဳးကုိခံစားေနရ တာမဟုတ္ပါလား”လုိ႔ၿပန္ ေၿပာပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာ နတ္သမီးက မဟာဇနကကုိ သူေတာ္ေကာင္းဆုိတာသိရတဲ႔အတြက္ သူမဟာနတ္သမီးၿဖစ္ေၾကာင္းအမွန္တိုင္းေၿပာၿပၿပီး မဟာဇန ေရာက္လိုရာ မိထီလာၿပည္ၾကီးဆီကို ပို႔ေပးလုိက္ပါတယ္၊
ဇာတ္လမ္းေလးကေတာ့ အေပၚယံၾကည္႔ရင္ နတ္သမီးလာကယ္သြားတယ္လုိ႔ သာမာန္ေလး ထင္ရပါတယ္၊ နတ္သမီးမကယ္ခင္ လြန္ခဲ႔တဲ႔(၇)ရက္ကုိၿပန္လည္စဥ္းစား ၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ အနႏၱငါးပါး ကုိရည္စူး႐ွိခုိးၿပီး သီလေဆာက္တည္တာ၊ မေလွ်ာ႔တဲ႔ဇြဲနဲ႔ သမုဒၵရာေရၿပင္ၾကီးထဲကူးခတ္ေန တာေတြ ကိုေတြ႔ရပါမွာ၊ ဒါေလးေတြကုိ (၁၀)တန္းေၿဖၾကမဲ႔ ညီငယ္ညီမငယ္ေတြ၊ စီးပြါးေရးလုပ္ေနၾကတဲ႔ ညီငယ္ ညီမငယ္ေတြ အတုယူေစခ်င္ပါတယ္၊ မ်ားေသာအားၿဖင္႔ (၁၀)တန္းေၿဖခါနီးရင္ ကံံ႔ေကာ္ညႊန္႔နဲ႔ သေၿပညႊန္႔ေတြက ေရာင္းေကာင္းေနတတ္လုိ႔ပါ၊ ယၾတာေခ်ဖို႔ ေအာင္နိမိတ္ယူဖုိ႔ ၀ယ္ၾကရတာေလ၊ ခုေၿပာၿပခဲ႔တဲ႔ မဟာဇနကထုံးသာ ႏွလုံးမူအတုယူၾကရင္ က်န္တာေတြမလုိေလာက္ေတာ႔ဘူး ထင္ပါ တယ္၊
ေအာ္ စာဖတ္သူေရ ၀ီရိယဆုိလုိ႔ ၀ီရိယေတြကိုအရမ္းအားထုတ္ၿပီး ေန႔မနားညမနား အရမ္းၾကိဳးစားေနရင္လည္း အားေတြယုတ္ၿပီး စားေမးပြဲနဲ႔လြဲသြားအားအုံးမယ္ေနာ္၊ ဒါေပမဲ႔ ဒါကလည္း ၿဖစ္တတ္တယ္ေလ စာေရးသူတုိ႔ စာဖတ္သူတုိ႔မေၿပာနဲ႔ ဘုရား႐ွင္ရဲ႕ညီေတာ္အ႐ွင္အာနႏၵာ ကိုယ္ေတာ္ၿမတ္ၾကီးေတာင္ ဒီလုိအၿဖစ္မ်ိဳးနဲ႔ ၾကဳံခဲ႔ရပါတယ္၊ စားေမပြဲေၿဖဖုိ႔စာက်က္တာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ အရတၱဖုိလ္ရဖုိ႔တရားအားထုတ္တာပါ၊ ၿဖစ္ပုံကဒီလုိပါ ၿမတ္စြာဘုရား႐ွင္ပရိဗၺာန္စံ ေတာ္မူၿပီးေတာ့ ၿမတ္စြာဘုရား႐ွင္ရဲ႕ တရား ေတာ္ေတြကုိ သံဂါယနာတင္ဖုိ႔ အေၾကာင္းၿဖစ္လာပါတယ္၊ သံဂါယနာတင္တယ္ဆုိတာ ၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားေတာ္မူခဲ႔တဲ႔တရားေတာ္ေတြ သံဃာေတာ္အ႐ွင္ ၿမတ္ေတြစုေပါင္း႐ြတ္ဆုိၾကတာပါ၊ ဒီေန႔ေခတ္စကားနဲ႔ေၿပာရရင္ အယ္ဒီတင္းလုပ္တယ္လုိ႔ ေၿပာရ မယ္ထင္ပါတယ္၊ ဒါေပမဲ႔ၿဖည္႔တာေတြ ႏႈတ္တာေတြမလုပ္ပါဘူး၊ ၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားထား ေတာ္မူခဲ႔တဲ႔အတုိင္းပဲ ႐ြတ္ဆုိၾကတာပါ၊ အဲဒီလုိ႐ြတ္ဆုိဖုိ႔ အ႐ွင္မဟာကႆပမေထရ္ၾကီးက ရဟႏၱာ သံဃာေတာ္အ႐ွင္ၿမတ္ေတြ (၄၄၉)ပါးေ႐ြးခ်ယ္လုိက္ပါတယ္၊ အမွန္က အပါး(၅၀၀)ေ႐ြးရမွာပါ၊ဒါေပမဲ႔ အ႐ွင္အာနႏၵာကိုပါေစခ်င္လုိ႔ တစ္ပါးခ်န္ထားတာပါ၊ သံဂါယနာတင္ပြဲကလည္း တြက္ၾကည္႔ရင္ တစ္လေလာက္လုိေသးေတာ႔ အ႐ွင္အာနႏၵာအ ေနနဲ႔ ရဟႏၱာၿဖစ္ရန္ၾကိဳးစားဖုိ႔ အခ်ိန္ရေနေသးလုိ႔ပါ၊ ဒါေၾကာင္႔ အ႐ွင္အာနႏၵာကိုထည္႔ေ႐ြးထားပါတယ္၊ အ႐ွင္အာနႏၵာက အဲဒီအခ်ိန္မွာ ေသာတာပန္ ပဲၿဖစ္ေသးတာပါ၊ တုိတုိေၿပာရရင္ အဲဒိလုိေ႐ြးတာကို တစ္ခ်ိဳ႕ရဟန္းေတာ္မ်ားက အ႐ွင္အာနႏၵာကို “ရဟႏၱာၾကီးေတြၾကားမွာ ညွီစုိ႔စုိ႔ကီေလသာနံေနတဲ႔ကုိယ္ေတာ္တစ္ပါး ပါေနတယ္”လုိ႔ ခနဲ႔နဲ႔ တဲ႔တဲ႔ကဲ႔ရဲ႕ၾကပါတယ္၊တစ္ခိ်ဳ႕ရဟန္းေတြၾကေတာ႔ဒဲ႔ပင္ “ငါ႐ွင္ ရဟႏၱာမၿဖစ္ပဲနဲ႔ သံဂါယနာပြဲမတက္ သင္႔ဘူးေနာ္၊ရဟႏၱာၿဖစ္ေအာင္ၾကိဳးစာလုိက္ပါဦး”လိ႔ုေၿပာၾကပါတယ္၊
တုိတုိေၿပာၿပရင္ သံဂါယနာတင္ပြဲမက်င္းပခင္ညမွာ အ႐ွင္အာနႏၵာဟာ တစ္ညလုံး မနားတန္း စၾကၤံလမ္းေလွ်ာက္ၿပီး တရားမွတ္ပါေတာ့တယ္၊ ဒါေပမဲ႔ ၀ီရိယေတြမ်ားၿပီး စိတ္ေတြၿပန္႔လႊင္႔ေနတာနဲ႔ တရားထူးမရႏုိင္ေသးပဲၿဖစ္ေနပါတယ္၊ အဲဒီအခ်ိန္မနက္လင္း ဖုိ႔လဲနီးလာေတာ႔ အားေလွ်ာ႔ခ်င္သလုိ သလုိၿဖစ္လာပါတယ္၊ ေနာက္ “ဘုရား႐ွင္ကသာ ငါ့ကုိ တရားအားထုတ္မယ္ဆုိ ပါရမီၿပည္႔ၿပီးသား ၿဖစ္တဲ႔အတြက္ အၿမန္ရမယ္ေၿပာတယ္၊ ငါက ဘာတရားမွမရႏုိင္တဲ႔ အသုံးမက်တဲ႔သူၾကီးပါလား”ဆုိၿပီး အေတြးက၀င္ပါေသးတယ္၊ လူတုိင္းလည္း ကုိယ္ၾကိဳးစားထားတာေတြ ေအာၿမင္မႈရမလာရင္ ဒီလုိအ ေတြး ေတြ၀င္တတ္ပါတယ္၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြဆုိ ပုိဆုိးတာေပါ႔ စာေမးပြဲနီးလုိ႔ ေန႔မနား ညမအား စာေတြကို ဖိေမာင္းေပမဲ႔ တစ္ခါတစ္ခါ ကိုယ္က်က္သေလာက္ မရတတ္ၿပန္ဘူးေလ၊ ဒီအခါ ခုနအ႐ွင္အာနႏၵာလုိပါပဲ စိတ္ေလွ်ာ႔ခ်င္လာတတ္ပါတယ္၊ ဒါပမဲ႔စာဖတ္သူေရ စိတ္မေလွ်ာ႔လုိက္ပါန႔ဲ၊ အ႐ွင္အာနႏၵာအေၾကာင္းေလးကုိ ဆက္ဖတ္လုိက္ပါဦး၊ အ႐ွင္အာနႏၵာက ဒီလုိ၀ီရိယေတြတညလုံး ထားၿပီး အားထုတ္ရဲ႔သားနဲ႔ ဘာေၾကာင္႔တရားထူးမရသလဲလုိ႔ စိစစ္ၾကည္႔ေတာ့ ၀ီရီယေတြမ်ားၿပီး စိတ္ေတြၿပန္႔လႊင္႔ေနတာသြား ေတြ႔ပါတယ္၊ ဒါနဲ႔ ၿပန္႔လႊင္႔ေနတဲ႔ စိတ္ေတြကုိသမာဓိနဲ႔ စုစည္းၿပီး ေက်ာင္းခန္းအတြင္းက အိပ္ယာေညာင္း ေစာင္းေပၚမွာ လဲေလွ်ာင္းမလုိ႔လုပ္ေနတုန္း ရဟႏၱာၿဖစ္သြား ပါတယ္၊
ဒါေၾကာင္႔ ညီငယ္ညီမငယ္ေတြလည္း စာေမးပြဲနီးမွာ စာေတြအရမ္းလုပ္ရလုိ႔ပင္ ပန္းေနရင္ အ႐ွင္အာနႏၵာထုံးႏွလုံးမူၿပီးၾကိဳးစားၾကပါေနာ္၊ တၿခားေဗဒင္ေတြယၾတာေတြ လုပ္မေနပါနဲ႔၊ ၀ီရိယကို ေ႐ွ႕ထား သတိေလးနဲ႔ၾကိဳးစားသြားမယ္ဆုိရင္ ေအာင္ပြဲဟာေၿပးမလြတ္ပါဘူး၊ ဘာေၾကာင္႔ ဒီလုိေၿပာရ သလဲဆုိေတာ႔ “၀ီရိယ၀ေတာ ကိ`နာမံ န,သိဇၥ်တိ” ၀ီရီယနဲ႔ ၾကိဳးစားတဲ႔သူဟာ ေအာင္ၿမင္ပါတယ္”လုိ႔ ၿမတ္စြာဘုရားေဟာၾကားထားလု႔ိပါ၊ မယုံရင္ ခုခ်ိန္ကစ ၀ီရိယကုိေ႐႔ွတန္းထားၿပီး ၾကိဳးစား ၾကည္႔ပါေနာ္။ ။ ျပန္လည္မွ်ေဝေပးလုိက္ပါတယ္ေနာ္......။ ။