ကုိယ္က်င့္တရား

ဗုဒၶဘာသာရဲ႕အေၿခခံက်တဲ့ ကိုယ္က်င့္တရား (တစ္နည္း) ငါးပါးသီလနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ကြၽန္ေတာ္လက္ လွမ္းမီသေလာက္ကို တင္ၿပလိုက္ပါတယ္ ။ ဆရာၾကီး တကၠလိုလ္ဘုန္းႏိုင္ေၿပာသလို ငါမြန္အၿမတ္ ၊ ငါအတတ္ဟု ၊ စာဖတ္သူအေပၚ ၊ ေခါင္းကိုေက်ာ္၍ ၊ ငါေသာ္ဆရာ မလုပ္ရၿခင္းအမွန္ပါ ။ ကြၽန္ေတာ္စုေဆာင္းမိသမွ် ၊ ဖတ္မွတ္ေလ့လာမိသမွ်ကို တရားအလွဴ ၊ ဓမၼဒါန အလွဴအၿဖစ္ မွ်ေ၀ၿခင္းသာၿဖစ္ပါတယ္ ။ တစ္စံုတစ္ရာအမွားအယြင္းမ်ားရွိခဲ့ေသာ္ အၿပစ္မပါ ေမတၲာေရွ႕ထားကားၿဖင့္ ၿပဳၿပင္ေပးေစလိုပါတယ္ ။

 ၁။           ဦးစြာပထမ ငါးပါးသီလရဲ႕ အစဦးသီလ ၿဖစ္တဲ့ ပါဏာတိပါတာကံ ႏွင့္ပတ္သက္တာကို တင္ၿပပါေစ ။
ဗုဒၶဘုရားရွင္က အဦးဆံုးအေနနဲ႔ သူတစ္ပါးအသက္သတ္ၿခင္း ဆိုတဲ့ကံကို ေရွာင္ၾကဥ္ခိုင္းပါတယ္ ၊ ဘာေၾကာင့္လဲ ။ သတၲ၀ါအားလံုးဟာ မိမိခႏၶာ အားတြယ္မက္တတ္ေသာ ဘ၀တဏွာဆိုတာရွိပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ သတၲ၀ါတိုင္း ၊ မည္သူမဆိုေသရမွာကို ေၾကာက္ရြံ႕ၾကပါတယ္ ။ သူတစ္ပါး ပေယာဂေၾကာင့္ မဆိုထားႏွင့္ မိမိ၏က်န္းမာေရးၾကာင့္ၿဖစ္ေစ ၊ မိမိဘာသာ ၿဖစ္တတ္ေသာပေယာဂေၾကာင့္ၿဖစ္ေစ ေသမွာကိုေတာ့ေၾကာက္ၾကပါယ္ ။ ဥပမာအားၿဖင့္ ၾကက္ကေလးတစ္ေကာင္ကိုေၿခာက္လွန္႔တာပင္လွ်င္ သူ႔ကိုသတ္မွာဆိုးေသာေၾကာင့္ အလန္႔တၾကား ေၿပးတတ္ၾကပါတယ္ ။ အသိဥာဏ္ရွိေသာ လူဆိုရင္ေတာ့ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ေသရမွာကို ေတြးေၾကာက္ေနမည္မွာဧကန္မလြဲပါပဲ ။ မိမိ၏ ပေယာဂမွာပင္လွ်င္ ေသရမွာေၾကာက္တယ္ဆိုရင္ တစ္ၿခားသူကသတ္မည္ဆိုရင္ေတာ့ ပို၍ပင္ေၾကာက္ေနမည္မွာ အမွန္ပါပဲ ၊ ႏွစ္သက္ၿခင္းလည္းရွိမည္ မဟုတ္ပါဘူး ။ ဒါေၾကာင့္မိမိ ကိုယ္တိုင္မၾကိဳက္ေသာ မႏွစ္သက္ေသာ အရာအားလံုးတို႕သည္ သူတစ္ပါးတို႔လည္း ႏွစ္သက္မည္မဟုတ္ဟူ၍မွန္းဆၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္ ။လူတိုင္းေၿပာၾကတာတစ္ခုရွိပါတယ္ "မင္းကိုယ္ခ်င္းစာၾကည့္ပါကြာ" ဟူေသာ စကားလံုးဟာ တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေထာက္ထားညွာတာသင့္ေသာ အၾကံေပးတဲ့ ၊ ေစခိုင္းတဲ့စကားတစ္ခုပါပဲ ။ ဂဂၤါ့၀ါဠဳသဲစုမက ပြင့္ေတာ္မူၿပီးကုန္ေသာ ဘုရားရွင္ကိုယ္ေတာ္တိုင္းဆံုးမေလ့ရွိေသာ ၾသ၀ါဒ ပါတိေမာကၡေဒသနာ (၃) ဂါထာထဲမွ ပထမဆံုး ဂါထာ၌ ေအာက္ပါအတိုင္းဆံုးမထားပါတယ္ ။
"ခႏၲီ ပရမံ တေပါ တိတိကၡာ ၊
နိဗၺါနံ ပရမံ ၀ဒႏိၲ ဗုဒၶါ ။
နဟိ ပဗၺဇိေတာ ပရူပဃာတီ ၊
န သမေဏာ ေဟာတိ ပရံ ၀ိေဟ႒ယေႏၲာ"
ပရူပဃာတီ- တစ္ပါးေသာသတၲာ၀ါကို သတ္ၿဖတ္ေလ့ရွိသူသည္ ၊ပဗၺဇိေတာ- ရဟန္း သူၿမတ္သည္ ၊နေဟတိ-မၿဖစ္ႏိုင္ေပ ။
ပရံ-သူတစ္ပါးကို ၊ ၀ိေဟ႒ယေႏၲာ- ညွင္းဆဲႏွိပ္စက္ေသာသူသည္ ၊သမေဏာ-ကိေလသာခပ္သိမ္း ၿငိမ္းေအးေစတတ္ ရဟန္းၿမတ္သည္ ၊နေဟာတိ--မၿဖစ္ႏိုင္ေပ ။
ဤသို႕ ရဟန္းသံဃာေတာ္တို႔အား ဘုရားရွင္တိုင္းဆံုးမေတာ္မူခဲ့ၾကပါတယ္ ။ ဘုရားရွင္တိုင္း မႏွစ္သက္ေသာ သူတစ္ပါးအားသတ္ၿဖတ္ၿခင္းအမႈကို လူသားတိုင္း လိုက္နာသင့္ၾကပါတယ္ ။
ရဟန္းသံဃာမ်ားဆိုလွ်င္ ဘုရားရွင္ ပညတ္ခဲ့ေသာ တစ္ေသြးတစ္သံတစ္မိန္႔ ၿဖစ္တဲ့ တစ္ၾကိမ္မွ်ပင္ မွားယြင္းခြင့္မရွိေသာ ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္ (၄) ပါးကို အတိအက် လိုက္နာက်ရပါတယ္ ။ ထိုေလးပါးတို႕ကေတာ့ေအာက္ပါအတိုင္းၿဖစ္ပါတယ္ ။
ရဟန္းသည္ -
(၁) တစ္နည္းနည္းၿဖင့္ေမထုန္မႈၿပုလွ်င္ ပါရာဇိက က်၏ ။ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ ။
(၂) သူတစ္ပါးပစၥည္းကိုမတရားယူလွ်င္
(က) တစ္မတ္တန္ႏွင့္ တစ္မတ္တန္အထက္ ထိုက္တန္ေသာပစၥည္းကိုယူလွ်င္ ပါရာဇိကက်၏ ။
(ခ) တစ္မတ္ေအာက္ ၊ (၅) ၿပား အထက္ယူလွ်င္ ထုလႅစၥည္း ၊
ငါးၿပားေအာက္ယူလွ်င္ ဒုကၠဋ္ ။
(၃) သတၲ၀ါကိုသတ္လွ်င္ ...
(က) တိရစာၦန္ကိုသတ္လွ်င္ ပါစိတ္အာပါတ္သင့္၏ ၊
(ခ) လူသတ္လွ်င္ ၊ ကိုယ္၀န္က်ေဆးေပးလွ်င္ ပါရာဇိကက်၏ ။
(၄) စ်ာန္ ၊ မဂ္ ၊ဖိုလ္ တရားကို မရပဲႏွင့္ ရသည္ဟုေၿပာလွ်င္ ပါရာဇိကက်၏ ။
ပါရာဇိကက်ေသာ ရဟန္းသည္ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့၍ လူ၀တ္လဲေပးရပါတယ္ ။
ေနာက္ထပ္လည္း ရဟန္းၿပဳခြင့္ဘယ္ေတာ့မွမရႏိုင္ေတာ့ပါ ။ ရဟန္းသံဃာမ်ားပင္လွ်င္ သူတစ္ပါးအသက္ကို သတ္မိက ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ရဟန္းမဟုတ္ေတာ့ဘဲ ၊ ေနက္ထပ္ရဟန္းၿပဳခြင့္မရေတာ့ဘဲ ၊ ဒါ့အၿပင္ ဒီဘ၀၌လည္း မဂ္ဥာဏ္ ၊ ဖိုလ္ဥာဏ္ လည္းမရႏိုင္ေတာ့ဘဲ ဆံုးရံႈးသြားၾကရပါတယ္ ။
ဤသိုဘုရားရွင္တိုင္း၏ အေလးအနက္ မွာၾကားဆံုးမခဲ့ေသာ ၊ တစ္ပါးေသာသူတို႕အား သတ္ၿဖတ္ၿခင္းအမႈသည္ ယုတ္ညံ့လွေသာအမႈဆိုတာ ထင္ရွားပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ ဗုဒၶရဲ႕အဆံုးအမေတြ ကိုလိုက္နာက်င့္ၾကံၾကတဲ့ ဗုဒၶဘာသာ၀င္ သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းဟာ သူတစ္ပါး၏အသက္ကို ညွင္းဆဲၿခင္း ၊ သတ္ၿဖတ္ၿခင္း အမႈကိုေရွာင္ၾကဥ္ သင့္ေၾကာင္းေဆြေႏြးတင္ၿပအပ္ပါတယ္ ။

 ၂။           အဲဒီမွာ ဘယ္လိုအခ်က္ေတြနဲ႔ညီရင္ သူ႕အသက္သတ္ၿခင္းဆိုတဲ့ အမႈေၿမာက္တာလဲဆိုတာကို သိဖို႕လိုပါတယ္ ။ သူအသက္သတ္ၿခင္းေၿမာက္တဲ့ အဂၤါ(၅) ပါးရွိပါတယ္ ။ ၎င္းတို႔ကေတာ့ –
(၁) သတၲ၀ါၿဖစ္ၿခင္း ၊
(၂) သတၲ၀ါဟု အမွတ္ရွိၿခင္း ( သိၿခင္း ) ၊
(၃) သတ္လိုစိတ္ (ေသေစလိုစိတ္) ရွိၿခင္း ၊
(၄) သတ္ရန္ ( ေသေစရန္ ) လံု႔လၿပဳၿခင္း ၊
(၅) ထို လံု႔လေၾကာင့္ ေသၿခင္း ............... စသည္တို႕ၿဖစ္ပါတယ္ ။
ပါဏာတိပါတာကံ က်ဴးလြန္းရာ၌ အားထုတ္မႈ (ပေယာဂ) ၆ မ်ိဳးလည္းရွိေသးတယ္ ။ ၎င္းတို႕မွာ -
(၁) ကိုယ္တိုင္သတ္ၿခင္း ၊
(၂) သူတစ္ပါးကိုသတ္ခိုင္းၿခင္း ၊
(၃) တစ္စံုတရာၿဖင့္ပစ္ခတ္၍ေသၿခင္း ၊
(၄) လာသမွ်ထိခိုက္ေသဆံုးေစရန္ဓါး ၊ လွံ ၊ တြင္း စသည္တုိ႕ကို အၿမဲေထာင္၍ထားၿခင္း ၊
(၅) ေဆး၀ါး မႏၲရားၿဖင့္သတ္ၿခင္း ၊
(၆) တန္ခိုးၿဖင့္သတ္ၿခင္း ........ တို႕ၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။
ထိုအားထုတ္မႈ (ပေယာဂ) ၆ မ်ိဳးမွ တစ္ခုခုၿဖင့္ တစ္ပါးေသာသူအား ေသေစလိုေသာစိတ္ၿဖင့္ သတ္မိ၍ေသသြားလွ်င္ ပါဏာတိပါတကံေၿမာက္ေစပါတယ္ ။
ပါဏာတိပါတကံ ေၿမာက္ေစႏိုင္သည့္ အက်ံဳး၀င္ေသာအခ်က္မ်ား ကို အႏိႈင္းမဲ့ရနံ႔တရားေတာ္တြင္ ဆရာေတာ္ အရွင္ဆႏၵာဓိက ဤသို႕ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္ ။ ၎င္းတို႔မွာ - ညွင္းဆဲၿခင္း ၊ႏွိပ္စက္ၿခင္း ၊ ရက္စက္ၿခင္း ၊ နာက်င္ေစၿခင္း ၊ ၾကင္နာမႈမရွိၿခင္း ၊ ညွာတာမႈကင္းမဲ့ၿခင္း စတဲ့ကာယကံ အၿပဳအမူဆိုးအားလံုး ပါ၀င္ပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခု မွတ္ရမွာက – အစြန္း ၃ ပါး မလြတ္ေသာ အသားကိုစားသံုးမိပါကလည္း ပါဏာတိပါတကံ ေၿမာက္ေစႏိုင္ပါတယ္ ။ ထိုအရာေတြကေတာ့ မိမိအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီးသတ္တာကို (၁) ၿမင္ၿခင္း (၂) ၾကားၿခင္း (၃) ယံုမွားသံသယၿဖစ္ၿခင္း ဟူေသာအခ်က္မ်ားရွိေနပါကလည္း ထိုအသားကို မစားသင့္ပါ ။ စားမိပါက ပါဏာတိပါတ ကံ ေၿမာက္ေစပါတယ္ ။ ထင္ရွားေအာင္ဥပမာေဆာင္ရလွ်င္ - မိတ္ေဆြဟာ အၿခားေသာ အိမ္သို႕ ဧည့္သည္အၿဖစ္သြားေရာက္တဲ့အခါ ထိုအိမ္က ၾကက္သားခ်က္ေကြၽးၿပီဆိုပါစို႕ ။
မိတ္ေဆြရဲ႕ေရွ႕မွာ ထိုၾကက္ကိုသတ္တာ (၁) ၿမင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ (၂) မိတ္ေဆြကိုခ်က္ေကြၽးဖို႕သတ္လိုက္တဲ့အသံကို ၾကားလိုက္တယ္ဆိုရင္ (၃) မိတ္ေဆြအတြက္ ရည္ရြယ္ၿပီး အိမ္ကၾကက္ကိုသတ္၍ခ်က္ထားသည္ဟု စိတ္ထဲမွာ သံသယေတြရွိေနရင္ ............ ထိုအသားကိုမစားပါႏွင့္ေတာ့ ။ စားမိခဲ့လွ်င္ ခဲ့လွ်င္ေတာ့ ပါဏာတိပါတကံ ေၿမာက္ေစပါတယ္ ။
ေနာက္တစ္ခုမွတ္ရန္က်န္ပါေသးတယ္ ။ အဲ ဒါေတြကေတာ့ ..........
(၁) ကိုယ္တိုင္ၿပဳလုပ္ၿခင္း ၊
(၂) ေစခိုင္းၿခင္း ၊
(၃) ၀မ္းေၿမာက္ၿခင္း ၊
(၄) အက်ိဳးကိုေၿပာၿပၿခင္း ၊
စတဲ့ ၄ ခ်က္မွ တစ္ခုခုၿဖင့္က်ဳးလြန္မိလွ်င္လည္း ပါဏာတိပါတကံ ေၿမာက္ေစပါတယ္ ။
သာဓကတစ္ခုေၿပာၿပရင္ ကြၽန္ေတာ္တို႕ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ အေလာင္းေတာ္ဘ၀ တံငါသည္ရြာ၌ ကေလးငယ္ဘ၀မွာ တံငါသည္တို႕ ငါးေခါင္းထုတာကိုၿမင္ေတာ့ ၀မ္းေၿမာက္မိတဲ့အတြက္ ထိုဘ၀မွေသလြန္ၿပီးေနာက္ ငရဲ၌ ခံစားခဲ့ရပါတယ္ ။ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာလည္း ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားခဲ့ရပါတယ္ ။
ေနာက္ဆံုး ဘုရားၿဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ထိေအာင္ ေခါင္းကိုက္ေ၀ဒနာကို မၾကာခဏခံစားခဲ့ရတာဟာ ထိုဘ၀တုန္းက သူတစ္ပါးသတ္တာကို ၀မ္းေၿမာက္မိတဲ့ ေစတနာေၾကာင့္ ၀ိပါတ္ေတာ္ၿပန္ခံစားခဲ့ရတာၿဖစ္ပါတယ္ ။
ဒါေၾကာင့္ အထက္ပါေဖာ္ၿပခဲ့ေသာ အခ်က္အလက္အားလံုးတို႕ၿဖင့္ ပါဏာတိပါတကံ မက်ဴးလြန္မိေအာင္ ထိန္းသိမ္းႏိုင္လွ်င္ ပါဏာတိပါတကံ ေရွာင္ၾကဥ္ၿခင္းဆိုတဲ့ သီလကိုၿပီးၿပည့္စံုမွာၿဖစ္ပါေၾကာင္းေဆြးေႏြးတင္ၿပအပ္ပါတယ္ ။

 

၃။           ပါဏာတိပါတာကံ ကိုက်ဴးလြန္သူအတြက္ အၿပစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ေစာင့္ၾကိဳေနပါတယ္ ။ သူ႕အသက္သတ္ သူအတြက္ရရွိတဲ့အၿပစ္ (၉) မ်ိဳးရွိပါတယ္ ။ ဒါေတြကေတာ့   -

             (၁) မ်က္စိ ၊ နား-ႏွာ ၊ ေၿခလက္ အဂၤါ ခၽြတ္ယြင္းတတ္ၿခင္း ၊

             (၂) ၿဖစ္ရာဘ၀တိုင္းတြင္  အရုပ္အသြင္ မြဲၿပာေၿခာက္ညိႈးၿပီး စိုစိုၿပည္မရွိတတ္ၿခင္း ၊

             (၃) အားအင္ခၽြတ္ယြင္းၿခင္း (အားနည္းၿခင္း) ၊

             (၄) လ်င္ၿမန္ဖ်တ္လတ္ၿခင္းလည္း ကင္းေ၀းၿခင္း ၊

             (၅) ေဘးရန္ေပၚေပါက္လွ်င္ေၾကာင္ရြံ႕တတ္ၿခင္း ၊

             (၆) သူမ်ား အသတ္ကိုခံရတတ္ၿခင္း ၊ ကိုယ္ကိုတိုင္ အဆိပ္စသည္မ်ား စားလ်က္ေသရတတ္ၿခင္း ၊

             (၇) အနာေရာဂါ မ်ားတတ္ၿခင္း ၊

             (၈) အေခၽြအရံ ပ်က္ဆီးတတ္ၿခင္း ၊

             (၉) အသက္တိုတတ္ၿခင္း ။

စသည္ၿဖင့္ အၿပစ္ေတြမ်ားလွပါတယ္ ။  ထိုအခ်က္တို႕ကို ေအာက္ပါလကၤာပံုစံေလးၿဖင့္ မွတ္သားထားႏိုင္ပါသည္ ။

             `` ပါဏာတိပါတ္ ၊ သူသက္တတ္က ၊ ခ်ိဳ႕လပ္အဂၤါ ၊ မြဲၿပာရုပ္သြင္ ၊ အားအင္ခၽြတ္ယြင္း ၊ လ်င္ၿခင္းလည္းေ၀း ၊

                  ေဘးကိုေၾကာက္တတ္ ၊ အသတ္ခံရ ၊ အနာမ်ားလ်က္ ၊ ေၿခြရံပ်က္၍ ၊ အသက္တိုလွ ၊ ၿပစ္မ်ားစြသည္ ၊

                  ေရွာင္ကအၿပန္အက်ိဳးတည္း ´´

    

              ထိုၿပခဲ့ေသာ အၿပစ္ေတြဟာ ၀ဋ္လိုက္ေသာ အေနအားၿဖင့္ ၿဖစ္ေလရာ ဘ၀၌ ရတတ္ေသာ အဖ်ားအနား အၿပစ္

ေတြပါပဲ ။ ထိုအၿပစ္မ်ားအၿပင္ ငရဲ၌ က်ၿခင္းဟူေသာၾကီးေလးေသာ အၿပစ္မ်ားလည္းက်န္ပါေသးတယ္ ။ တစ္ခါတုန္းက

အိမ္ရွင္မတစ္ေယာက္ဟာ ဧည့္သည္အတြက္ ခ်က္ၿပဳတ္ေကၽြးဖို႕ရာ ဟင္းလ်ာမရွိေသာေၾကာင့္ အိမ္မွာရွိတဲ့ သိုးေလးကို

ခ်က္ၿပဳတ္ေကၽြးမိတဲ့  ထိုအကုူသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေသေသာအခါ သိုးကေလး၏ အေမႊးအေရအတြက္ႏွင့္အမွ် ႏွစ္ေပါင္းၾကာ

ေအာင္ ငရဲ၌ ခံစားခဲ့ရပါတယ္ ။ ငရဲမွလြတ္ေသာ အခါတြင္လည္း ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ သူတစ္ပါးအသတ္ခံခဲ့ရပါတယ္ ။

            အၿပစ္အၾကီးအငယ္မွာ အသတ္ခံရေသာ သတၲ၀ါ၏ ခႏၶာကိုယ္ ပမာဏႏွင့္ ဂုဏ္ကိုလိုက္၍ ၿဖစ္ပါတယ္ ။ ေၿပာရ

ရင္ ခႏၶာကိုယ္ငယ္ရင္ သတ္ၿဖတ္ရာ၌ အားစိုက္မႈနည္းေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ၊ ဂုဏ္မရွိလွ်င္ သတ္ၿဖတ္ရာ၌ သူ၏

ဂုဏ္ကို မ်ားစြာဖ်က္ဆီးရာမေရာက္ေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ၊ သတ္ၿဖတ္ေသာသူမွာ အၿပစ္သက္သာပါတယ္ ။ အသတ္ခံရသူက ခႏၶာကိုယ္ၾကီးလွ်င္ လံု႕လမ်ားစြာ စိုက္ထုတ္ရေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ၊ ဂုဏ္ၾကီးလွ်င္ သူ၏ဂုဏ္ကို

ဖ်က္ဆီးရာေရာက္ေသာေၾကာင့္လည္းေကာင္း သူ႕အသက္သတ္သူမွာ ၾကီးေလးေသာအၿပစ္ကို ခံရပါတယ္ ။ အကုလိုလ္

အက်ိဴးေပးႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ၿမတ္ဗုဒၶက ေဒ၀ဒတ္ကိုအေၾကာင္းၿပဳ၍ ေအာက္ပါအတိုင္းေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။

-       မေကာင္းမႈကိုၿပဳလုပ္ေလ့ရွိေသာ ပုဂိၢဳလ္သည္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀၌လည္း ပူပန္ရ၏ ။

-       တမလြန္ဘ၀၌လည္းပူပန္ရ၏ ။

-       ပစၥဳပၸန္ ၊ တမလြန္ ႏွစ္ခုလံုး၌ ပူပန္ရ၏ ။

-       ငါသည္ မေကာင္းမႈကို ၿပဳမိၿပီဟု သိသည္ႏွင့္ တၿပိဳင္နက္ ပူပန္ရ၏ ။

-       တမလြန္ၿဖစ္ရာ အပါယ္ဘံု၌ကား ထိုထက္ပို၍ ပူပန္ရ၏ ။

စသည္ၿဖင့္ သူအသက္သတ္ၿခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ခံစားရမည့္ အၿပစ္မ်ားအား ေဆြးေႏြးတင္ၿပအပ္ပါတယ္ ။

  ၄။        ပါဏာတိပါတာကံ ကိုမက်ဴးလြန္ပဲ ေရွာင္ၾကဥ္လွ်င္ေတာ့ ေဖာ္ၿပၿပီးၿဖစ္တဲ့  အၿပစ္ေတြရဲ႕ ဆန္႕က်င္ဘက္

အက်ိဳးကို ရရွိပါတယ္ ။ ဒါ့ထက္ ပို၍ေရွာင္ၾကင္ၿခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာ အက်ိဴးကိုေၿပာခ်င္ပါေသးတယ္ ။ မိမိ သီလရွိၿခင္း

ေၾကင့္ ရရွိၿခင္းေၾကာင့္ ယခုဘ၀မ်က္ေမွာက္ လက္ေတြ႕ခံစားရမဲ့ အက်ိဳးကေတာ့ --

                

               ``  အန၀ဇၨ သုခ ´´ -  ဟုဆိုအပ္ေသာ အၿပစ္ကင္းၿခင္း ခ်မ္းသာကို လက္ေတြ႕ခံစားရေၾကာင္း သီတဂူဆရာ

ေတာ္ၾကီး၏ၾသ၀ါဒကို မွတ္သားခဲ့ဘူးပါသည္ ။ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ၾကီး ဘုရားၿဖစ္စမွာ မုစလိႏၵသတၲဟ၌ လုလင္ေယာင္ဖန္

ဆင္းထားေသာ နဂါးမင္းအား ေဟာၾကားခဲ့တဲ့ ဆံုးမစကားထဲတြင္

               `` သတၲ၀ါအေပါင္းတို႕ကို ထိပါးတတ္သည့္   ေဒါသ  ၏ကင္းၿခင္းသည္ အလြန္ခ်မ္းသာ၏ ´´

ဟုဆိုသည့္အတိုင္း သူတစ္ပါးတို႕အားမသတ္ၿဖတ္သူဟာ ေနာင္တ တဖန္ပူပန္ၿခင္း - ကကၠဳစၥ တရားၿပန္မၿဖစ္သည့္အ

တြက္ လက္ေတြ႕ဘ၀ အလြန္ခ်မ္းသာလွပါတယ္ ။ မိမိ သီလဟာဥာဏ္သတိတုိ႕ၿဖင့္ ေဆာက္တည္ၿပီးနိဗၺါန္ေရာက္ေၾကာင္း

အေထာက္အပံ့ၿဖစ္ေစသည္မွာ မလြဲဧကန္ပါပဲ ။ ကုလိုလ္အက်ိဳးေပးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ၿမတ္ဗုဒၶက ဓမၼပဒ ပါဠိေတာ္၌  ..

ဓမၼိက ဥပါသကာကိုအေၾကာင္းၿပဳ၍ ေဟာၾကားသည္မွာ -

-       ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ၿပဳလုပ္သူသည္ ပစၥဳပၸန္ဘ၀၌လည္း ၀မ္းေၿမာက္ရ၏ ။တမလြန္ဘ၀၌လည္း၀မ္းေၿမာက္ရ၏ ။

-       မိမိ၏စင္ၾကယ္ေသာ ကုလိုလ္ကို ၿမင္၍  ၀မ္းေၿမာက္ရ၏ ။ ပို၍ပို၍၀မ္းေၿမာက္ရ၏ ။

ဟူေသာ အက်ိဳးတို႕ကိုရရွိႏိုင္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြးတင္ၿပအပ္ပါတယ္ ။

၅။             ပါဏာတိပါတာကံ  ႏွွင့္သူ႕အသက္ကို သတ္ၿပီးစီးပြားရွာေနတဲ့သူေတြအတြက္ ေၿဖရွင္းေပးဖို႕လိုလာပါၿပီ ။

လူေဘာင္ေလာက အတြက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ႏိုင္ေရးအတြက္  စီးပြားေရးဆိုတာက မၿဖစ္မေနလုပ္ၾကရတာပါပဲ ။ဤကဲ့

သို႕ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ၾကိဳးပမ္းၾကရာ၌ တစ္ဦးႏွင့္တစ္ဦး သတိပညာ ရွိမႈ ၊ မရွိမႈ အေပၚမွာ မူတည္ၿပီး အားထုတ္မႈ

ကြာၿခားပါတယ္ ။ တစ္ခ်ိဳ႕က အရိယာၿဖစ္သြားလွ်င္ ေလာဘမရွိေတာ့ စီးပြားဥစၥာ မရွာေတာ့ ဟူ၍  ထင္တတ္ၾကပါတယ္ ။

ထိုသို႕မဟုတ္ပါ  ၊ ကာမဂုဏ္ကို မစြန္႕ပယ္ရေသးေသာ အရိယာမ်ားလည္း စီးပြားဥစၥာရွာၾကပါတယ္ ၊ သို႕ေသာ္ တရားမသိ

ေသာ ပုတုဇဥ္တို႕၏ စီးပြားရွာပံုႏွင့္ အရိယာတို႕၏ ရွာပံုမွာေတာ့ မတူၾကေပ ။ တရားမသိေသာ ပုတုဇဥ္တို႕ကေလာဘအား

ၾကီးမႈၿဖင့္  အတၱကို အေၿခခံၿပီး စီးပြားကို ရွာၾကပါတယ္ ။ အရိယာသူေတာ္စင္တို႕ကေတာ့  အေလာဘၿဖင့္ အနတၱကိုအေၿခ

ခံၿပီး ေလာကအတြက္ အက်ိဳးၿပဳဖို႕ ရွာၾကပါတယ္ ။ ဘုရားရွင္လက္ထက္၌ ရာဇၿဂိဳလ္ၿမိဳ႕တြင္ လူေပါင္း ၉ ကုေဋ ရွိရာ ၇ ကု

ေဋ   မွာ အရိယာမ်ားၿဖစ္ၾကပါတယ္ ။ ထိုၿမိဳ႕သူၿမိဳ႕သား အရိယာပုဂၢိဳလ္ မ်ားသည္လည္း ကုန္သြယ္ေရာင္း၀ယ္မႈ စတဲ့စီးပြား

ရွာနည္းၿဖင့္သာ ရွာခဲ့ၾကပါတယ္ ။  သို႕ေသာ္ အတၱၿဖင့္ရွာၿခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပဲ  အနတၱၿဖင့္ ေလာကအက်ိဳးအတြက္ ရွာၿခင္းသာ

ၿဖစ္ၿခင္းေၾကာင့္  အပါယ္လားေစေသာ ကံတို႕ကို မၿပဳၾကေပ ။ ထိုသို႕စီးပြားရွာတတ္ၿခင္းသည္  ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔၌ မေမ့

ေလ်ာ့ေသာ (သတိတရား) ေလာကအား အမွန္ၿမင္သည့္ သမၼာဒိ႒ိ (ပညာ) ရွိၿခင္းတို႕ေၾကာင့္ ၿဖစ္ပါတယ္ ။

                 သူ႕အသက္သတ္ၿပီး စီးပြားရွာေနသူတို႕မွာေတာ့ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ၌ သတိမရွိၿခင္း ေလာကအားအမွန္ၿမင္

သည့္ ပညာမရွိၿခင္းေၾကာင့္  အကုသိုလ္အလုပ္ၿဖင့္ မိမိ၏ အတၱ အက်ိဳးအတြက္ ရွာေဖြေနၾကၿခင္းၿဖစ္ပါတယ္ ။ ေလာက၌

   ``  အူမေတာင့္မွ သီလေစာင့္ႏိုင္တယ္ ´´   ဟူ၍ ေၿပာၾကပါတယ္ ။ ထိုစကားမွာ သတိပညာမရွိေသာ သူမိုက္တို႕၏ စ

ကားသာၿဖစ္ပါတယ္ ။ သတိပညာရွိေသာ သူလိမၼာတို႕ကေတာ့ သူ႕အသက္သတ္ၿခင္း အကုသိုလ္အလုပ္ၿဖင့္ ဘယ္ေတာ့မွ

စီးပြားမရွာၾကပါ ။ ထိုအကုသိုလ္ၿဖင့္ စီးပြားရွာၿပီး ၾကီးပြားတိုးတက္ေနသူတို႕လည္း ေလာက၌ အမ်ားအၿပားရွိေနၾကပါတယ္၊

ထိုသို႕ေအာင္ၿမင္ၿခင္းကို ထိုအကုသိုလ္အလုပ္ေၾကာင့္ ေအာင္ၿမင္ရသည္ဟူ၍ အမွတ္မွာေနၾကပါတယ္ ။  ထိုအက်ိဳးေပးက

ေတာ့ ေရွ႕ဘ၀ သံသရာတုန္းက ၿပဳခဲ့ေသာ ကုလိုလ္ေကာင္းမႈဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ယခုဘ၀ အက်ိဳးေပးေနၿခင္း

သာၿဖစ္ပါတယ္ ။ ယခုဘ၀ ၿပဳလုပ္ေသာ အကုသိုလ္ အေၾကာင္းတရားေတြကေတာ့ ေနာက္ဘ၀သံသရာ၌  အက်ိဳးၿပန္ေပး

မည္မွာ မလြဲဧကန္ပါပဲ ။ ထိုသို႕ ကံ ၊ ကံ၏  အက်ိဳးကို ယံုၾကည္ေသာ သဒၶါတရားရွိလွ်င္ အကုသိုလ္အလုပ္ၿဖင့္ စီးပြားမရွာ

ၾကပါ ။

                ၿမတ္ဗုဒၶကလည္း မွားယြင္းေသာ စီးပြားရွာၿခင္း မိစၧာအာဇီ၀ (၅) မ်ိဳးကို ေရွာင္ၾကဥ္ရန္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါ

တယ္ ။ ထိုမိစၧာ အာဇီ၀ (၅) မ်ိဳးကေတာ့ -

               (၁)  သတၱ၀ါေတြ ေသေစႏိုင္ေသာ လက္နက္မ်ား ကုန္ကူးၿခင္း ၊

               (၂)  သတၱ၀ါေတြေသေစႏိုင္ေသာ အဆိပ္မ်ား ကုန္ကူးၿခင္း ၊

               (၃)  သား  ငါး မ်ားကုန္ကူးၿခင္း ၊

               (၄)  အရက္ေသစာမ်ား ကုန္ကူၿခင္း ၊

               (၅)  ကၽြန္အၿဖစ္ ၊ ၿပည့္တန္ဆာ အၿဖစ္ အသံုးၿပဳရန္ လူမ်ားကုန္ကူးၿခင္း ။              

ယခုဘ၀၌  အူမ မေတာင့္ေသာ္လည္း သီလကိုေဆာက္တည္လိုက္လွ်င္  ေနာင္၌အူမေတာင့္မည္မွာ မလြဲဧကန္ပါပဲ ။

ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ လယ္တီဆရာေတာ္ ဘုရားၾကီးမိန္႕ေတာ္ မူခဲ့သည့္ ၾသ၀ါဒ ကိုေၿပာရလွ်င္

               `` အရင္ေကာင္းလို႕    ……. ခုေကာင္းပါသည္ ၊

                     အခုေကာင္း ………. ေနာင္ေကာင္းပါလိမ့္မည္ ၊ ´´       ဟူ၍ ၿဖစ္ပါတယ္ ။  ေက်းဇူးေတာ္ရွင္ မိုးကုတ္

ဆရာေတာ္ ဘုးရားၾကီး၏ ဓမၼကထာ ကလည္း မွတ္သားဖြယ္ေကာင္းလွပါတယ္ ။ ၎မွာ -

                `` ေနေရးေကာင္းမွ …….. ေသေရးေကာင္းမယ္ ၊

                     ေနေရးဆိုးရင္ …………ေသးေရးဆိုးမယ္   ၊ မွတ္ပါ ´´   ဟူ၍ ၿဖစ္ပါသည္ ။

                ဒါေၾကာင့္ ယခုဘ၀၌ တရားမွ်တေသာ စီးပြားရွာၿခင္း ၊ သမၼာအာဇီ၀ ၿဖင့္သာစီးပြားရွာရင္း ဗုဒၶဘာသာေကာင္း

တစ္ေယာက္ပီသေအာင္ က်င့္ၾကံေနထိုင္လ်က္ ေအးၿငိမ္းရာအမွန္ ၿမတ္နိဗၺါန္ ကိုေရာက္ႏိုင္ၾကေစေရးေဆြးေႏြးတင္ၿပလိုုက္

ပါတယ္ ။

၆။             ပါဏာတိပါတာကံ ကိုက်ဴးလြန္မိေအာင္ ၊ သူ႕အသက္ကို သတ္ၿခင္းအမႈအား အထေၿမာက္ေစရန္အေၿခအ

ေနအမ်ိဳးမ်ိဳးရွိႏိုင္ပါတယ္ ။  ေလာဘ ေၾကာင့္လည္း သူ႕အသက္ကို သတ္ပါတယ္ ၊  ေဒါသ ေၾကာင့္လည္းသူ႕အသက္သတ္

ပါတယ္ ။ ေမာဟၿဖင့္လည္း သူ႕အသက္ကိုသတ္ၾကပါတယ္ ။ မာန ၊ဒိ႒ိ ၊၀ီစိကိစၧာ ၊ဣသာမစၧရိယ  စတဲ့ ကိေလသာေတြ

ေၾကာင့္လည္း သတ္မိႏိုင္ပါတယ္ ။   ေသေစလိုတဲ့  ေစတနာ မပါပဲနဲ႕လည္း တစ္ၿခားသတၱ၀ါေတြရဲ႕ အသက္အား ဆံုးရႈံး

ေစႏိုင္တာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္ ။ ကိေလသာစိ္တ္တစ္ခု ခုကိုအေၿခခံၿပီး အၿခားသတၱ၀ါအား ေသေစမယ္ဆိုရင္ မိမိ၌ အကု

သိုလ္ကံေၿမာက္ေပမယ့္ ၊ ေစတနာမပါပဲ ၿပဳလုပ္မိတာကေတာ့ အကုလိုလ္ကံ မေၿမာက္ပါဘူး ။ ဗုဒၶဘုရားရွင္ သက္ေတာ္

ထင္ရွားရွိစဥ္အခါက မ်က္စိအၿမင္ခၽြတ္ယြင္းတဲ့ စကၡဳပါလ မေထရ္ဆိုတာ ရွိခဲ့ပါတယ္ ။ သို႕ေသာ္ ထိုအရွင္ၿမတ္သည္

စၾကၤန္ေလွ်ာက္လွ်က္ တရားဘာ၀နာပြားမ်ားအာထုတ္ပါတယ္ ။ ထိုအခါ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ပိုးေကာင္းေလးေတြကို မၿမင္

တဲ့အတြက္ နင္းမိတဲ့အခါ  ပိုးေကာင္ေလးေတြ အသက္ဆံုးရႈံးၾကပါတယ္ ။ ထိုအၿခင္းအရာကို ၿမင္တဲ့ အၿခားေသာ ရဟန္း

ေတြဟာ ဘုရားရွင္အား တိုင္တည္ေၿပာၾကပါတယ္ ။ ထိုအခါ ဘုရားရွင္က ထိုအရွင္ၿမတ္သည္ သတၱ၀ါေတြအေပၚတြင္ ေသ

ေစလိုေသာ စိတ္မရွိပါ ။ မ်က္စိအၿမင္ခၽြတ္ယြင္းမႈေၾကာင့္သာၿဖစ္ ၍အၿပစ္မထိုက္ေၾကာင္းကို ေဟာၾကားခဲ့ပါသည္ ။ သူအ

သက္ကို သတ္ဖို႕ရာ   ၾကည္လင္ေနေသာ    စိတ္အား ေဒါသ ေစတသိတ္တို႕ ကပ္ၿငိိရပါသည္ ၊ ေလာဘ ေစတသိတ္တို႕

ကပ္ၿငိိရပါသည္ ၊ ေမာဟ ေစတသိတ္ တို႕ကပ္ၿငိရပါသည္ ။ ထိုအခါမွသာ မေကာင္းမႈၿပဳုလုပ္ရန္ အခြင့္အလမ္းရပါသည္ ။

ထို႕ေၾကာင့္ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္က ဓမၼပဒ၌ -

-       ဓမၼတို႕သည္ စိတ္သာလွ်င္ ေရွ႕သြားရွိကုန္၏ ၊ စိတ္လွ်င္အၾကီးအမႈး ရွိကုန္၏ ၊ စိတ္လွ်င္ အထည္ရွိကုန္၏ ။

-       မေကာင္းေသာ စိတ္ၿဖင့္ၿပဳလုပ္ ၊ ေၿပာဆို ၊ ၾကံစည္မိ ၿခင္းေၾကာင့္ လွည္းဘီးသည္ ႏြား၏ေၿခရာသို႕ အစဥ္လိုက္

ေနသကဲ့သို႕  ထိုၿပဳလုပ္သူေနာက္သို႕ ဆင္းရဲဟာလည္း အစဥ္လိုက္ေလ၏ ။

ဟုေဟာၾကားဆံုးမခဲ့ပါတယ္ ။

            ထို႕ေၾကာင့္ မိမိ၏ ၾကည္လင္ေနေသာ စိတ္အစဥ္အား မေကာင္းမႈ အကုသိုလ္ စိတ္မ်ားမ၀င္ေအာင္ သတိရွိစြာ

ေစာင့္ၾကည့္သင့္ပါတယ္ ။ မိမိရဲ႕ စိတ္မွာ ေဒါသၿဖစ္လာတဲ့အခါ ၿဖစ္လာသမွ် ထိုေဒါသ ဟာ ဆင္းရဲၿခင္း အေၾကာင္းတရား

သမုဒယသစၥာၿဖစ္ၿခင္းေၾကာင့္ ပယ္ရမည့္တရားဟုသိပါ ။ ထိုသမုဒယသစၥာအေၾကာင္းတရားေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာအ

က်ိဳးတရားဆင္ရဲျခင္းကို ဒုကၡသစၥာ သိရမည့္တရားဟု သိထားပါ ။ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဒုကၡသစၥာတရားတို႕သည္လည္း မျမဲ

ေသာ အနိစၥသေဘာ တို႕သာျဖစ္ၾကပါတယ္ ။ ထို ဆင္းရဲျခင္းအေၾကာင္းတရား သမုဒယသစၥာ ၊ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အက်ိဳး

တရား ဒုကၡသစၥာ တုိ႕သည္ မိမိအလိုမလိုက္ ၊ မိမိအၾကိဳက္မျဖစ္  သူ႕သေဘာသူေဆာင္ ေနေသာ အနတၱသေဘာတရားတို႕ျဖစ္ေပၚေနသည္ကိုုမိမိ၏ဥာဏ္မွာထင္ရွားစြာျမင္ရပါလိမ့္မယ္။ဤသို႕ဆင္ၿခင္ေနသည့္အခ်ိန္မ

ေကာင္းေသာ အကုလိုလ္ စိတ္တို႕ ၀င္မလာတာ ၿဖစ္ၿခင္းေၾကာင့္ သီလ သိကၡာ သည္လံုၿခံဳ၍ေနပါတယ္ ။ ဆင္ၿခင္ေနသည့္အခိုက္တစ္စိတ္တစ္အာရံု၌တည္ရွိၿခင္းေၾကာင့္  သမာဓိ သိကၡာလည္းၿပည့္စံုေနပါတယ္ ။ မိမိ၏ဥာဏ္မွာ လကၡဏာေရး ၃ ပါးကိုဆင္ၿခင္ေနတဲ့ အတြက္ ပညာသိကၡာ လည္းၿဖစ္ေပၚလို႕ေနပါတယ္ ။ ဗုဒၶဘုးရားရွင္က သိကၡာ ၃ ပါးၿပည့္စံုရင္

ေရာက္ေၾကာင္း အတိအလင္းေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေၾကာင့္ မိမိ၏သီလ အားမက်ိဳးမေပါက္ေအာင္ ေစာင့္ထိန္းရင္း နိဗၺါန္

သို႕တိုင္စံ၀င္ႏိုင္ေသာ တရားဥာဏ္အၿမင္မ်ားထြန္းလင္းပါေစေၾကာင္း ဆုေတာင္းေမတၱာပို႕သရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္ ။

ကာေမသုမိစ ၦာစာရ

*ကာမဂုဏ္တို႔၌ ေဖာက္ျပန္မွားယြင္း ျပဳက်င့္ျခင္းမွ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ၏ ဟုသီလေဆာက္ တည္ထားသူ အမ်ိဳးေကာင္းသားသည္ မိမိ၏သီလ မက်ိဳးမေပါက္ေစရန္ ေအာက္ပါ အာဂမနီယ၀တၳဳ မသြားမလာအပ္ေသာ မိန္းမ(၂၀) ကို ေရွာင္ၾကဥ္ရပါမယ္။

(၁) မာတုရကၡိတ - မိခင္ ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၂) ပိတုရကၡိတ - ဖခင္ ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၃) မာတုပိတုရကၡိတ - မိဘႏွစ္ပါး ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၄) ဘာတုရကၡိတ - ေမာင္ၾကီးေမာင္ငယ္ ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၅) ဘဂိနီရကၡိတ - အစ္မ၊ ညီမ ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၆)*Ó*တိရကၡိတ - ေသြးသားေတာ္စပ္သူ ေဆြမ်ိဳး ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၇) ေဂါတၱရကၡိတ - အမိ်ဳးအႏြယ္ ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၈) ဓမၼရကၡိတ - တရားက်င့္ေဖာ္ခ်င္း ေစာင့္ထိန္းေသာ မိန္းမ၊
(၉) သာရကၡ - ကိုယ္၀န္ကတည္းက မွတ္သားသိန္ဆည္းခံရေသာ မိန္းမ၊
(၁၀) သပရိဒ႑ - ဤ မိန္းမကို သြားလာလွ်င္ ဒဏ္သင့္ေစဟုမင္းမိန္႔ ထုတ္
ခံရေသာ မိန္းမ(ေတာ္ေကာက္ထားသည့္ မိန္းမ)။

မာတုရကၡိတမွ ဓမၼရကၡိတအထိ မိန္းမရွစ္မ်ိဳးတို႔ကို မိဘစသူတို႔က ေစာင့္ထိန္းသည္ ဆိုရာ၌ မိဘစသူတို႔သည္ ထို မိန္းမတို႔၏ အထိအေတြ ႔ (ဖႆ) ကို အစိုးလည္းမရ၊ ပိုင္ဆိုင္မႈလည္းမရွိသျဖင့္ မေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္။ ဖႆကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကသည္မဟုတ္။ အမွန္မွာ ယုတ္မာေသာအက်င့္ႏွင့္ ေယာက်္ားတစ္ပါးႏွင့္ သြားလာေနထိုင္မႈကိုသာ တားျမစ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ၾကသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထို မိန္းမရွစ္မ်ိဳးတို႔မွာ ေယာက်္တစ္ပါးႏွင့္ ကာမေဖာက္ျပန္လၽွင္ ကာေမသုမိစၦာစာရကံမထိုက္၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ကာမ ပိုင္ လင္မရွိေသာေၾကာင့္တည္း။ သာရကၡ၊ သပရိဒ႑မိန္းမႏွစ္မ်ိဳးတို႔မွာ ရည္စူးသတ္ မွတ္ထားသူရွိျခင္းေၾကာင့္ ေယာက်္ားတစ္ပါးႏွင့္ ့ ကာမေဖာက္ျပန္လၽွင္ကာေမသုမိစ ၦာ စာရကံ ထိုက္၏။

(၁၁) ဓနကၠီတ - ဥစၥာျဖင့္ ၀ယ္ယူေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၂) ဆႏၵ၀ါသိနီ - အလိုတူ၍ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၃) ေဘာဂ၀ါသိနီ - ပစၥည္းအသံုးအေဆာင္ေပး၍ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၄) ပဋ၀ါသိနီ - အ၀တ္အထည္ေပး၍ ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၅) ၾသဒပတၱကိနီ - ေရခြက္၌ လက္ဆံုႏိႈက္၍ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေသာမိန္းမ ၊
(၁၆) ၾသဘဋစုမÁဋာ - ထင္းေခြေရခတ္ လုပ္ကိုင္ရေသာ အမ်ိဳးသမီးအားယင္းအလုပ္တို႔ကို မလုပ္ေစေတာ႔ဘဲ ေခါင္းမွေခါင္းခုကို ခ်ေစ၍ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ၊
(၁၇) ဒါသီ - ကၽြန္လည္းဟုတ္ ၊ မယားလည္းဟုတ္ေသာ မိန္းမ၊
(၁၈) ကမၼကာရီ - အလုပ္သမားလည္းဟုတ္၊ မယားလည္းဟုတ္ေသာ မိန္းမ၊
(၁၉) ဓဇာဟဋာ - သုဥ့္ပန္းအမ်ိဳးသမီးအား မယားအျဖစ္သို႔ ေပါင္းသင္းေသာမိန္းမ၊
(၂၀) မုဟုတၱိကာ - ေခတၱငွားရမ္း ေပါင္းသင္းေသာ မိန္းမ။

အထက္ပါ မိန္းမ (၂၀) တို႔တြင္ နံပါတ္ (၉) သာရကၡမွ နံပါတ္ (၂၀) မုဟုတၱိကာ အထိ မိန္းမ (၁၂) မ်ိဳးတို႔သည္ ပိုင္ဆိုင္သူရွိေသာေၾကာင့္ မိမိအားပိုင္ဆိုင္သူမွတစ္ပါး အျခားေယာက်္ားမ်ားႏွင့္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ တိရစ ၦာန္အထီးမ်ား ႏွင့္ ေသာ္လည္း ေကာင္း ကာမ ေဖာက္ျပန္လွ်င္ ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံ ထိုက္၏။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆို ေသာ္ လင္ပိုင္ဆိုင္ေသာ ကာမအေတြ႔အထိကို ခိုး၍ သူတစ္ပါးအား ေပ်ာ္ေမြ ႔ေစေသာ ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ေယာက်္ားမ်ားမွာမူ မိန္းမ (၂၀) အနက္ တစ္ေယာက္ေယာက္ႏွင့္ ေဖာက္ျပန္လွ်င္ ကာေမသုမိစ ၦာရကံ ထိုက္၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရွးဆရာၾကီးမ်ားက*“*မန္းမ ႏွစ္က်ိပ္ ၊ ေပ်ာ္ေၾကာင္းသိပ္လည္း ၊ မအိပ္ေလရာ*” *ဟု ဆံုးမခဲ႔ၾက၏။
ဤ သိကၡာပုဒ္၌လည္း သီလမရွိသူ၌ က်ဴးလြန္လွ်င္ အျပစ္နည္း၏။ သီလရွိသူ၌ က်ဴးလြန္လွ်င္ အျပစ္ၾကီး၏။ သီလမရွိသူအေပၚ၌လည္း အႏိုင္က်င့္ က်ဴးလြန္လွ်င္ အျပစ္ ၾကီး၏။ ႏွစ္ေယာက္အလိုဆႏၵတူ၍ က်ဴးလြန္လွ်င္ အျပစ္နည္း၏။ မွားယြင္းလိုေသာ ေစတနာလည္းမရွိ အလိုလည္းမတူဘဲ အႏိုင္အထက္က်ဴးလြန္ခံရသူအား ကာေမသု မိစ ၦာစာရမျဖစ ္၊ က်ဴးလြန္သူ၌သာျဖစ္၏။ အေမွာင္ခန္းထဲ၌ အိပ္ေနစဥ္ မသူေတာ္ လာေရာက္ေနထိုင္သည္ကို မိမိလင္မွတ္၍ သာယာေသာမိန္းမအားလည္းေကာင္း၊ မိမိ မယားႏွင့္ ယွဥ္အိပ္ေနသူ အမ်ိဳးသမီးအား မိမိမယားမွတ္၍ မွားမိေသာ ေယာက်္ားအား လည္းေကာင္း ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံ မထိုက္ေပ။
မဂ္ႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း သိဘို႔လိုအပ္၏။ မဂၢ=မဂ္=လမ္းေၾကာင္း။လူတို႔ခႏ¨ာကိုယ္ တြင္ ကာမက်ဴးလြန္၍ ေဖာက္ျပန္ႏိုင္ေေသာ လမ္းေၾကာင္းသံုးမ်ိဳးရွိသည္။
၎တို႔မွာ-
(၁) ၀စၥမဂ္ - က်င္ၾကီးစြန္႔ရာ လမ္းေၾကာင္း၊
(၂) ပႆာ၀မဂ္ - က်င္ငယ္စြန္႔ရာ လမ္းေၾကာင္း၊
(၃) မုခမဂ္ - စကားေျပာရာလမ္းေၾကာင္း၊
တို႔ ျဖစ္ၾကသည္။

ယင္းတို႔အနက္ မိန္းမတို႔၏ မဂ္သံုးမ်ိဳး၌ ေယာက်္ား၏ ပႆာ၀မဂ္ျဖင့္ က်ဴးလြန္ေသာ္လည္းေကာင္း ၊ ေယာက်္ားအခ်င္းခ်င္း ၀စၥမဂ္ ၊ မုခမဂ္တို႔၌က်ဴးလြန္ေသာ္လည္းေကာင္း
ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံ ထိုက္၏။ မိန္းမအခ်င္းခ်င္း ၊ မဂ္တူအခ်င္း ခ်င္း ထိေတြ ႔ဆက္စပ္လွ်င္မူ ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံ မျဖစ္ပါ။ (အက်ယ္ကို ပရမတၳသ႐ူ ပအႏု၀ဏÖနာ၌ ႐ႈပါေလ။)
ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံ ေျမာက္ေစေသာ အဂၤါေလးပါရွိ၏။ ၄င္းအဂၤါမ်ား မွာလည္း ေယာက်္ားမ်ားအတြက္သာ ရည္ရြယ္ေပသည္။ ထို အဂၤါ(၄) ပါးတို႔ကေတာ႔-
(၁) မသြားလာအပ္ေသာ အဂမနီယ၀တၳဳ ျဖစ္ျခင္း၊
(၂) အဂမနီယ၀တၳဳ၌ မွိ၀ဲလိုစိတ္ရွိျခင္း၊
(၃) လံု႔လျပဳျခင္း၊
(၄) သာယာျခင္း တို႔ ုျဖစ္ၾက၏။

မိမိ၏ မယား၌ ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံ ထိုက္ျခင္း အဂၤါ (၄) ပါးလည္း ရွိေသး၏။ ၎တို႔မွာ-
(၁) အကာလ - ေရာဂါ ၊ ကိုယ္၀န္ အလြန္ရင့္ေသာအခါ၊
(၂) အာေဒေသ - မိဘဆရာ သူတကာတို႔ ျမင္သျဖင့္ မသင့္ေနရာ၊
(၃) အဓေမၼန - က်င့္႐ိုးမဟုတ္က်င့္ျခင္း၊
(၄) အနေဂၤန - ေဆး၀ါးမွီ၀ဲ ရွိျမဲအဂၤါထက္ လြန္ေသာအခါ ဟူ၍ ရွိၾကေလ၏။

ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံက်ဴးလြန္ျခင္းေၾကာင့္ ရရွိေသာအျပစ္ ( ၁၁) ခ်က္ ရွိပါသည္။
၎တို႔ကေတာ႔-

(၁) ကာေမသုမိစ ၦာစာရအားၾကီးေသာ လူသည္ မလိုမုန္းထားသူ ေပါမ်ားျခင္း၊
(၂) မုန္း႐ံုမက ရန္သူလည္း မ်ားျခင္း၊
(၃) လာဘ္ပစၥည္းမ်ား ရွားပါးတိတ္ဆိတ္ျခင္း၊
(၄) ခ်မ္းသာမႈ ကင္းဆိတ္ျခင္း၊
(၅) မိန္းမ ျဖစ္ရျခင္း၊
(၆) မိန္းမမဟုတ္ ၊ ေယာက်္ားမဟုတ္ ပ႑ဳတ္ျဖစ္ရျခင္း၊
(၇) ေယာက်္ားျဖစ္လွ်င္လည္း အမ်ိဳးယုတ္၌ ျဖစ္ရျခင္း၊
(၈) မ်က္ႏွာပ်က္၍ အရွက္ကြဲရတတ္ျခင္း၊
(၉) အဂၤါလကၡဏာ *£*ေႁႏၵတို႔ယြင္းခ်ိဳ ႔ ေသးသိမ္ျခင္း၊
(၁၀) စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾက အားၾကီးရျခင္း၊
(၁၁) ခ်စ္သူႏွင့္ ေကြကြင္းကြဲကြာရျခင္း တို႔ ျဖစ္ၾက၏။

လကၤာျဖင့္မွတ္ပါေလ-

မိစ ၦာစာရ ၊ က်ဴးလြန္ကလည္း ၊ မုန္းၾကအမ်ား ၊ ရန္သူပြား၍ ၊ ရွားပါးလာဘ္ တိ္တ္ ၊ ခ်မ္းသာဆိတ္၏ ၊ *£*တၳိပ႑ဳက္ ၊ မ်ိဳးယုတ္ခါခါ ၊ မ်က္ႏွာမလွ ၊ အရွက္ရလ်က္ ၊
လကၡဏ*£*ေႁႏၵ ၊ ယြင္းေသြခ်ိဳ ႔သိမ္ ၊ စိုးရိမ္မ်ားစြာ ၊ ခ်စ္သူကြာသည္ ၊ ေရွာက္ကအျပန္ အက်ိဳးတည္း။

ဤ ျပဆိုခဲ႔ေသာ အျပစ္တို႔သည္ ၀ဋ္လိုက္ေသာအားျဖင့္ ျဖစ္ရာဘ၀၌ ၾကံဳေတြ ႔ရ တတ္ေသာ အျပစ္မ်ားသာတည္း။ ထို အျပစ္မ်ားအျပင္ ငရဲ၌လည္း ျဖစ္ၾကရေသး၏။ ကာေမသုမိစၦာစာရကံ အားၾကီးေသာ သူေဌးသားေလးေယာက္တို႔၏ *“*ေလာဟကုမီၻ *”*ေခၚ သံရည္ပူငရဲမွ *“*ဒု ၊ သ ၊ န ၊ ေသာ*” *ဟု ဟစ္ေအာ္ၾကပံုကိုလည္း လူအမ်ားပင္ ၾကား ဖူးၾကေလျပီ။ အထူး ဆင္ျခင္ဖြယ္ေကာင္းေသာ အရွင္အာနႏၵာအေလာင္း၏ ျဖစ္ပံုလည္း ရွိေသး၏။ အရွင္အာနႏၵာအေလာင္းသည္ ကမ ၻာတစ္သိန္းမွ် ပါရမီျဖည့္ျပီးေနာက္ ကၽြတ္
တမ္း၀င္ေတာ႔မည့္ ဤ ကမ ၻာမွာပင္ တစ္ခုေသာဘ၀၌ ေရႊပန္းတိမ္သည္သားျဖစ္၏။ ထို ဘ၀တုန္းက လူေလ လူလယ္္တို႔ႏွင့္ ေပါင္းမိ၍ ကာေမသုမိစ ၦာစာရအမႈကို ျပဳေလ သည္။(လူမိုက္ႏွင့္ ေပါင္းျခင္းကား ဤမွ်ေလာက္ အျပစ္မ်ား၏။)
ထို အကုသိုလ္ကံေၾကာင့္ ေရာ႐ု၀ငရဲ၌လည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားခဲ႔ရျပီးေနာက္ လြတ္ေျမာက္လာေသာအခါ ေမ်ာက္ျဖစ္၍ ေ၀ွးေစ႔ကိုက္ေဖာက္ခံရ၏။ ထို႔ေနာက္ တစ္ဘ၀၌ ႏြားျဖစ္၍ သင္းကြပ္ (ေ၀ွးေစ႔အထုတ္) ခံရ၏။ ထို႔ေနာက္ မိန္းမ မဟုတ္ ၊ ေယာက်္ားမဟုတ္ ပ႑ဳပ္ျဖစ္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ (၅) ဘ၀ေျမာက္၌ အကုသိုလ္ကံ အခြင့္ရ ၍ နတ္ျပည္၌ ျဖစ္ရေသာ္လည္း ထို ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံ ေႏွာင့္ယွက္မႈေၾကာင့္ နတ္သားမျဖစ္ဘဲ နတ္သမီးခ်ည္း ငါးဘ၀လံုးလံုး ျဖစ္ရေသး၏။ ထို ဘ၀တို႔ေနာက္၌ လူ႔ျပည္မွာ ဘုရင့္သမီး ျဖစ္ရျပန္၏။ ထို ဘ၀ေနာက္မွ ေယာက်္ားဘ၀ကို ရေလည္။
ဤသို႔လွ်င္ ကာေမသုမိစ ၦာစာရကံအတြက္ ပါရမီရွင္ၾကီးေသာ္မွ ငရဲက်ရ ၊ ဘ၀မ်ား စြာပင္ ေအာက္က်ေနာက္က် ျဖစ္ရေသးသည္ကို သတိျပဳလ်က္ တစ္သံသရာလံုးက ပါလာခဲ႔ေသာ စိတ္ဆိုး ၊ ၀ါသနာဆိုးၾကီးကို တရားျဖင့္ ေစာင့္ေရွာက္ၾကပါကုန္။
ဖိုရမ္မွ ညီအစ္ကိုအားလံုး ကိုယ္က်န္းမာ ၊ စိတ္ခ်မ္းသာစြာျဖင့္ တရားအားထုတ္ႏိုင္ ၾကပါေစ။